Na de watersnood van 1861 besloot men vluchtheuvels aan te gaan leggen, waar mens en dier een veilige plek kon vinden bij hoog water.

In 1863 werd door de gemeenteraad van Appeltern het besluit genomen om in Alphen drie en in Altforst één vluchtheuvel op te werpen.

Altforst, als laaggelegen woonkern, kreeg een vluchtheuvel met daarop een schuur die als onderkomen kon dienen.

Van de drie vluchtheuvels van Alphen zijn er twee nog goed terug te herkennen in een verhoging van de dijk op die plaats: op de Greffelingsedijk bij nr. 16 en op de Kerkdijk tegenover nr. 14.
De vluchtheuvel op Moordhuizen, bij Doorbraakdijk 10, was voor de dijkverzwaring nog wel een duidelijk breder deel van de dijk. Na de dijkverzwaring is dit niet meer te zien.

Uitgebreid komt in de gemeenteboeken de financieel slechte toestand van de gemeente in die tijd ter tafel als het gaat over de kosten van deze noodzakelijk geachte voorzieningen. Uiteindelijk komt pas in jan. 1864 de subsidietoezegging van Zijne Majesteit de Koning, waarna de aanbesteding kan volgen.

Als ophoogmateriaal wordt de klei uit weilanden, boomgaarden en “moerassen” van de boeren die er in de buurt woonden gebruikt. Daarbij blijkt dat de grond op Moordhuizen 20 cent per vierkante el waard is, tegen 30 cent voor dezelfde hoeveelheid grond op Greffeling of aan de Kerkdijk!

Een aantal arbeiders uit Maasbommel werkten op Greffeling, Alphenaren wierpen de vluchtheuvels aan de Kerkdijk en op Moordhuizen op.

Op 3 juli 1866 komt er van het polderdistrict een verzoek binnen bij de Raad om toestemming voor het bouwen van een schuur voor materialen.

Dit gebouw komt waar het nu nog staat, naast de Kerkdijk, tegenover nr. 14.