Home
Alphen
Agenda
Fotoalbums
Links
Nieuwsarchief

Wat is WHAM
Onze collectie
Nieuwsbrieven
WHAM winkel
Wordt donateur
Contact WHAM

Ansichtkaarten
Archeologie
Bedrijvigheid
Bestuur
Bidprentjes
Brand
Criminaliteit
Gebouwen
Genealogie
Gezondheid
Luchtfoto's
Maas
Mooi Alphen
Muziek
Natuur
Onderwijs
Ontmoetingen
Oorlog
Ouwe kranten
Prinsengalerij
Publicaties
Religie
Signalement
Straatnamen
Verenigingen
Video's
Watersnood
Zoekplaatjes

Nieuw op de site
Zoeken op de site
Contact site

 
Signalement

(overgenomen uit de UNION van september 1980)


Ouderwets Marialof en Mariaverering

Afgelopen zomer werd ik geconfronteerd met een ouderwets Marialof, waarvan ik dacht dat het definitief voorbij zou zijn.

Min of meer toevallig waren wij 's avonds aanwezig in een kleine kloosterkerk.
De dag was al uit de hemel verdwenen, maar de nacht wachtte nog achter het schemer. Naast de zusters waren er ook de overige bewoners van het huis. De kapel was afgeladen vol. Een vroegere pastoor uit onze parochie ging voor in dit ouderwets lof.

Tot mijn verbazing begon zich voor mijn ogen een vooroorlogs Marialof te ontrollen. De zo vertrouwde Maria liederen, waarvan in veronderstelde dat ze nooit meer gezongen werden, ijlden langs de gewelven.
'Nu de rozenkrans nog', dacht ik. En jawel hoor, nog geen minuut later golfden de Weesgegroetjes langs de grijs-wit gepleisterde muren. Met verwondering keken de zusters vanuit de koorbanken neer op zoveel spontaan Maria geweld.

In ieder huis was vroeger wel een groot Mariabeeld aanwezig. Elf maanden van het jaar stond het meestal hoog boven op de kast. Het gouden kroontje raakte bijna de lage zoldering.
Op de eerste mei werd het bestofte beeld zorgvuldig schoongemaakt en op een wat opvallender plaats in de keuken of woonkamer gezet.
Meestal stond het op een laag kastje, tussen bierglazen en jampotten vol boterbloemen en madeliefjes. Deze bloemen werden door ons meestal geplukt langs de dijk en op de uiterwaarden. De bierglazen en jampotten waren meestal niet te zien onder de wolk van voorjaarsbloemen.
Ik kan me niet herinneren dat we ooit gezongen hebben voor ons Mariabeeld. Wel knielden we 's avonds voor het kastje neer om het avondgebed te bidden. Dat duurde nooit lang; 'Maria kijkt niet op de klok', zei mijn moeder altijd.

Het geloof van vorige generaties was een zekerheid die niet vaak genoeg gevierd kon worden. De Mariaverering hing als een sluier over het leven van elke dag en soms zocht het zijn uitweg in een vrome ommegang.

Kevelaar 1930

De naam van de Duitse stad Kevelaar was voor ons vertrouwder dan die van Oss of Tiel. Elk jaar gingen ze de grens over, de parochianen van St. Lambertus. Het vaandel ging mee. De tocht werd gemaakt met de 'Bossche Boot' tot Gennep en vandaar per trein naar Kevelaar.
Bijna elke familie heeft zijn herinneringen aan die twee dagen per jaar. Kevelaar was te ver om de tocht in een dag te maken. Zingend en biddend trokken ze door de straten van deze aloude bedevaartsplaats. Een photohaus uit de Marienstrasse heeft het vastgelegd op het matglas van zijn camera. Hoeveel van de vergeelde foto's zijn er niet bewaard gebleven.

Met de jaren is het stiller geworden rondom Maria. Er trekken haast geen processies meer door de bloeiende meimaand. De Mariabeelden zijn goed opgeborgen op de vliering of zolder. Pinkster- en boterbloemen worden er niet meer geplukt. De vaandels hebben hun dienst gedaan en liggen te verstikken in oude sacristiekasten. Maria wordt niet meer toegezongen. Het is een wonder dat er hier en daar nog zoveel kaarsen bij haar beeltenis branden.

De meeste van onze oude Mariavereerders hebben de afbraak van het rijke roomse leven nog meegemaakt. Het raakte hun niet wezenlijk. Ze hadden een scherp oog voor de betrekkelijkheid van alle uitwendige vormen. En hierbij maakten ze geen onderscheid tussen het oude en het nieuwe. Ze ergerden zich nooit. Het dreunen van de slopershamer kon geen verontrusting brengen. Ze waren ongevoelig voor het extreem nieuwe evenals voor de pompeuze manifestaties van toen.
Ze gingen hun eigen gang. Als de kerk leeg was, staken ze een kaarsje op. Zo is het altijd gebleven. Het geloof van deze oude Mariavereerders was een onzichtbaar vuur.

WHAM logo

 


website by AageM