Bedroefd door een moedig gedragen lijden
van vele jaren, is gesterkt door de
sacramenten der zieken, van ons
heengegaan onze dierbare broer, zwager,
heeroom en medebroeder
Wilhelmus Antonius Elstgeest
(Pater Donatus)
Op de leeftijd van 64 jaar. Hij was 43 jaar
Franciscaan en 37 jaar priester.
|
Vooral de oudere inwoners van Alphen zullen zich deze naam nog levendig herinneren. In de jaren 1946-1950 zwierf hij door de Maas en Waalse dreven. Pater Donatus heeft het pastoraat in Alphen waargenomen tussen het overlijden van Pastoor Peters en de benoeming van Pastoor van Schaijk (februari - april 1947). Er zal in heel Maas en Waal en de Brabantse Maaskant wel geen parochie zijn waar Donatus geen assistentie heeft verleend. Zang en preken waren zijn grote eigenschappen. Er zijn dan ook weinig kerken in deze regio waar hij geen lijdenmeditatie heeft gehouden.
Zo jong als ik was, het vastensermoen van Pater Donatus zal ik niet licht vergeten. Iedere zondagavond, in de vastentijd, liep de kerk vol tot op de laatste plaats. Na het zingen van de Miserere kwam boven de rand van de preekstoel het weerbarstige hoofd van de Megense Franciscaan. Het deurtje achter hem klapte dicht. 'Mediterende Christenen'. Op het scherm van mijn geheugen komt hij weer sterk voor de geest en zie ik hem weer staan in de halfdonkere kerk.
Ergens vanuit zijn wijde mouwen toverde hij opvallend een grote rode zakdoek te voorschijn. Met een paar krachtige bewegingen wreef hij zijn gezicht droog maar niet voor lang; naarmate hij dieper doordrong in de poel van de menselijke ellende, kwam de boerenzakdoek steeds vaker in actie. Met zijn vuisten geselde hij het hout van de kansel. Katholiek Alphen hield de adem in!
Om op één zondag in drie verschillende Maas en Waalse kerken een lijdensmeditatie te houden was voor deze jonge, stoere en sterke priester een gewone zaak. In die jaren heeft Pater Donatus zich de sympathie verworven van iedereen die met hem in aanraking kwam. Hij verstond de kunst om van het eerste ogenblik af met iemand vriendschap te sluiten. Zijn opgewektheid, zijn bescheidenheid en vooral zijn onbaatzuchtige vriendelijkheid en oprechte belangstelling in ieders wel en wee trokken iedereen aan.
Heel Alphen en de verre omtrek kende hem en hij kende iedereen uit ons dorp en de omgeving. In ware genegenheid waren we met elkaar vergroeid en wisten we elkaar te vinden in alle gebeurlijkheden van het leven. Na zijn vertrek uit Megen is Donatus nog vaak teruggekomen naar de kerken van Maas en Waal, om daar, samen met zijn medebroeder Paternus de Rooij, misweken te geven.
De laatste jaren toen zijn ziekte hem ging overmeesteren, kwam hij zo graag voor enkele dagen naar het rivierengebied, waar hij de eerste jaren van zijn priesterleven had doorgebracht, om zoete herinneringen op te halen. Bij zijn laatste bezoek aan Alphen, ongeveer 2 jaar geleden, deed hij de volgende uitspraak: 'Of Onze Lieve Heer me op deze aarde nog zes dagen, zes maanden of zes jaren houdt, kan geen dokter zeggen, maar weest u er van overtuigd, dat al uw belangen en letterlijk van uw állen, bij iedere H. Mis, die ik 's morgens bij mag wonen of zelf, zittend aan mijn tafel, opdraag, steeds de inhoud van mijn intentie zal zijn.'
In Pater Donatus hebben we verloren een warmvoelend mens en een voorbeeldig zoon en priester zijner kerk. Hij was één van de zeldzame figuren uit de tijd van het rijke roomse leven. Donatus kende geen triomfalisme; het was zijn diepste overtuiging dat geen plaats heiliger is dan de plaats waar mensen lijden, verdriet hebben, vereenzamen en sterven. Daar kon je hem dan ook vinden. Dag en nacht.
Op het feest van de H. Lidwina (14 april) heeft hij zijn eindlijst ingeleverd.
Er stond geen onvoldoende op. Hij was 64 jaar.
|
